Digitale ontoegankelijkheid is eigenlijk een ‘stil probleem’ dat voor veel mensen niet gelijk opvalt, maar voor mensen met een beperking geeft het veel problemen. Neem bijvoorbeeld een website waar witte tekst op een lichtblauwe achtergrond wordt aangeboden: onleesbaar voor slechtzienden. Of wanneer een illustratieve grafiek geen tekstuele beschrijving bevat, waardoor hulpsoftware van een blinde persoon niets kan voorlezen. Video’s zonder ondertiteling zijn bijvoorbeeld ook een probleem voor iemand die doof of slechthorend is.   Zorgen over slechte digitale toegankelijkheid zijn niet nieuw; ze bestaan al jaren. De wet waarmee goede digitale toegankelijkheid wordt gewaarborgd, werd dan ook al in 2018 ingevoerd. Er werd zo overheden nog even tijd gegund om op tijd aan de eisen voldoen, want er gaat een hoop werk aan vooraf. Nu blijkt dat met die twee jaar schrikbarend weinig is gedaan.  Rondom de invoering van de wet voor digitale toegankelijkheid in afgelopen september, hebben experts meerdere onderzoeken naar buiten gebracht waaruit blijkt dat overheden zich massaal niet aan de geldende wet houden. AG Connect maakte hierover met toegankelijkheidsexpert Jules Ernst in juli de balans op bij de verschillende gemeenten. Het leek toen al onwaarschijnlijk dat websites op tijd klaar zouden zijn.  “Er is de afgelopen tien jaar heel sterk gehamerd op het toegankelijker worden. Er wordt veel meer aan gedaan door gemeenten. Het gros heeft dan ook een verklaring op hun website netjes ingevuld; 278 gemeenten in totaal”, zo vertelt Ernst enkele maanden voor de wet van kracht werd. Maar er gold wel een disclaimer. “Vanaf 23 september tellen alleen nog de verklaringen die door de daartoe bevoegde personen zijn afgegeven. Ik denk dat er vanaf die datum nog maar weinig gemeenten over zijn met een geldige toegankelijkheidsverklaring.”